از مینیمالیسم و یافتن آنچه می‌توان رها کرد
نگاهی به اینکه چطور می‌شه برای «زندگی با کمتر» چیزهایی رو از اطراف‌مون کم کنیم که واقعاً نیازی بهشون نداریم و نخواهیم داشت اما شاید برای دیگری کارگشا باشند.
در کتابچه کوتاه ۱۶ قانون برای زندگی با کمتر به قانون ۹۰/۹۰ یا قانون فصلی اشاره می‌شه. اینطوری کار می‌کنه:
به دارایی‌هاتون نگاه کنید.
چیزی رو انتخاب کنید.
هر چیزی.
آیا در ۹۰ روز گذشته از اون کالا استفاده کردید؟
اگر استفاده نکردید، آیا در ۹۰ روز آینده ازش استفاده می‌کنید؟
اگر جواب به هر دو سوال منفی است، می‌تونید رهاش کنید.
Packing Party
نسخه‌های متفاوتی از این قانون وجود داره. مثلاً شما به Packing Party هم به همین شکل می‌تونید نگاه کنید. در Packing Party همه وسایل خونه رو جمع می‌کنید انگار قراره اسباب‌کشی داشته باشید و اون‌ها رو توی جعبه‌های برچسب‌دار قرار می‌دید. به تدریج وقتی به وسیله‌ای احتیاج دارید اون جعبه رو باز می‌کنید و برش می‌دارید. بعد مدتی با کارتن‌هایی مواجه خواهید بود که حتی باز هم نشدند. اون‌ها احتمالاً کاندیدای مناسبی برای رها کردن هستند.
بر خلاف نظر مثبت اولیه‌ای که در اولین آشنایی به Packing Party داشتم، حالا فکر می‌کنم اتلاف زمان محسوب می‌شه و زمان ارزشمندترین دارایی ماست. حتی اگر برای زندگی با کمتر (living with less) می‌خواهیم ابتدا از شر اقلام اضافی در زندگی خارج بشیم لازم نیست به صورت رادیکال و یک شبه این کار رو انجام بدیم.
یافتن لباس‌های مناسب رها کردن
با نگاه به قانون ۹۰/۹۰ یکی از راه‌های پیدا کردن لباس‌های مناسب رها کردن اینه که چوب لباسی همه لباس‌ها رو برعکس بگذارید و هر وقت از لباسی استفاده می‌کنید چوب لباسی رو برگردونید به حالت دیگه. آخر سال می‌تونید ببینید کدوم چوب لباسی‌ها همچنان برعکس هستند و احتمالاً استفاده نشدند و هیچ وقت هم استفاده نمی‌شن.
روی هر چوب لباس بیشتر از یک لباس دارید؟ یا لباس‌ها رو بدون چوب لباس نگه می‌دارید؟ می‌تونید از خلاقیت خودتون برای پیدا کردن شیوه‌ای که لباس‌های مناسب رها کردن رو مشخص کنه استفاده کنید. ایده کلی اینه: علامت زدن لباس‌های استفاده شده که می‌تونه با اون پیشنهاد چوب لباسی برعکس یا هر شیوه دیگه انجام بشه.
رها کردن
وقتی از رها کردن صحبت می‌کنیم منظور دور انداختن چیزی نیست. گرچه گاهی ممکنه یک وسیله یا لباس یا هر چی اون‌قدر خراب شده باشه که دیگه لازم باشه دور انداخته بشه ولی رها کردن لزوماً به سطل زباله نمی‌رسه. به عنوان نمونه برای همون لباس‌ها می‌تونید:
- یک دیوار مهربانی پیدا کنید و لباس‌ها رو بهش آویزان کنید
- به خیریه بدید
- توی ماشین بگذارید و هر زمان نیازمندی می‌بینید یک بسته لباس بهش بدید.
- یا هر راه دیگه برای رسوندش به کسی نیازمنده یا به دردش می‌خوره. شما بگید.
جمع‌بندی
لازم نیست یک شبه ره صد ساله رو برای مینیمال کردن آنچه اطراف شماست برید. از کم شروع کنید مثلاً از کمد لباس و بعد کم کم برید سراغ بخش‌های دیگه زندگی.
این بدیهی است اما فکر می‌کنم تاکید دوباره لازم باشه: لباسی که به کسی اهدا می‌کنید ممکنه استفاده شده باشه اما نباید کثیف و چروک و خیلی کهنه و از فرم افتاده باشه. لباس‌ها رو پیش از اهدا بشویید و اتو و مرتب کنید. نکته بدیهی دیگه اینکه در شرایط فعلی اقتصادی کشور، اگر امکان رها کردن چیزی رو ندارید غمی نیست. بر باعث و بانیش لعنت ولی غم به دل‌تون راه ندید. کنار هم می‌مونیم.