اینترنت چیزها، «زمستان سخت» و فیلترنت

این روزهای سرد زمستانی که مصرف گاز به مساله روز کشور تبدیل شده، فرصتی هست برای فکر کردن درباره راه‌حل‌های اصلی و فرعی. مسلما من کارشناس انرژی نیستم و صحبتی که می‌کنم صرفاً بیان یک ایده فرعی و نظر شخصی است که «ممکنه» به صورت مکمل در کنار راهکارهای اصلی موثر باشه.

یکی از راه‌های کنترل بهینه انرژی مصرفی،‌ استفاده از راهکارهای IoT یا اینترنت اشیاء/چیزهاست. سنسورهای مختلفی که با ترکیب قابلیت‌هاشون در تشخیص حضور، حرکت،‌ دما و امثالهم در شرایط مختلف می‌شه دستگاه‌های منزل از سیستم امنیتی گرفته تا نور و سیستم سرمایشی/گرمایشی رو مانیتور و کنترل کرد.

دما می‌تونه بسته به حضور یا عدم حضور افراد در منزل/ساختمان اداری و امثالهم تنظیم بشه. دستگاه‌های برقی که در حالت استندبای هم مصرف دارند و می‌شه خاموش‌شون کرد به راحتی امکان کنترل دارند. نور به صورت بهینه قابل استفاده است و همه این‌ها حتی با زیرساخت‌های قدیمی موجود هم قابلیت سازگاری داره. تنها چیزی که لازمه دسترسی پایدار و بدون تحریم و بدون فیلتر و اختلال به اینترنته و بله می‌دونم که راهکارهایی نظیر Home Assistant هم هست ولی حتی اگر هاب یا دریافت‌کننده محلی هم برای کنترل داشته باشید، باز هم اجرای بعضی سناریوها بدون اینترنت ممکن نیست.

قیچی تحریم و فیلتر

مثل هر چیز دیگه که یک سرش به «اینترنت» وصله، IoT هم قربانی قیچی تحریم و فیلتره. شما firmware دوربین حفاظتی رو آپدیت می‌کنی، دسترسیت به دلیل تحریم قطع یا دچار اختلال می‌شه. روی پروتکل‌ها و پورت‌ها اختلال عمدی ایجاد می‌شه و دستورات به دستگاه‌ها نمی‌رسه!

اینترنت قطع و وصل می‌شه و مانیتورینگ و اجرای سناریوها رو به کل تحت تاثیر قرار می‌ده. ممکنه عده‌ای بگن ولی اروپا هم به قول اون بزرگوار داره «زمستان سخت» تجربه می‌کنه. من که اروپا نیستم و نمی‌دونم اوضاع چقدر خوب/بده ولی لااقل می‌شه با اطمینان گفت اونجا استفاده‌های مفیدی که در جهت پیشرفت ملی می‌شه از «اینترنت» داشت قربانی نگاه امنیتی نشده و «فرصت» سنجش چنین ایده‌هایی هست. اینجا اما ما باید دست به دعا باشیم که فیلترچی امروز سیخی به فلان پروتکل و فلان پورت نزنه و دسترسی ما به «اینترنت» برقرار و پایدار باشه.