عمر و فرصت‌هایی که فیلترنت از ما گرفت
یک بار حساب کردم در خوش‌بینانه‌ترین حالت، یک سال از عمرم پشت «اختلالات جزئی» تلف شده.
ظاهراً زارع‌پور وزیر ارتباطات گفته «اختلالات جزئی در اینترنت داشتیم ولی الان برطرف شده می توانید تست کنید مشکل خاصی وجود ندارد!» زارع‌پور خودش استرالیا درس خونده و می‌دونه معنی «اختلال داشتن» و «اختلال نداشتن» چیه.
عمری که از ما گرفتند
یک بار حساب کردم در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن یک سال از عمرم در دو دهه گذشته پشت این «اختلالات جزئی» تلف شده. می‌دونی؟ همون کندی‌ها، همون قطعی‌ها، همون پینگ‌های بالا، همون وقت‌ها که منتظری vpn وصل بشه که از سد تحریم/فیلتر ظالمانه بگذری یا منتظری فیلم یوتوب لود بشه یا برای دانلود یا آپلود یک فایل کم‌حجم معطل شدی و امثال این‌ها.
در واقع اگر یک آدم کاملاً مشابه خودم، در یک کشور دیگه باشه و اگر همه انتخاب‌هامون هم شبیه باشه و من هر تلاشی بکنم، اون آدم یک سال از من جلوتره. چون وقتش صرف دسترسی به حقوق بدیهی ارتباطی نشده. نگران این نبوده که امروز با کدوم «اختلال جزئی» باید بجنگه. این فقط یکی از مقایسه‌ها با کشورهای دیگه است.
دوباره می‌گم. زارع‌پور چون خودش در استرالیا هم درس خونده و تفاوت دسترسی به اینترنت در ایران و استرالیا رو می‌دونه کاملاً متوجه است که چه به سر این کشور و مردمش آورده و این غم‌انگیزه.
یک بار به این فکر کردم پروژه کوچکی بنویسم که تعداد سال استفاده از اینترنت و مدت زمان متوسطی که در روز به خاطر کندی و قطعی و اختلال وقت تلف می‌شه رو از کاربر بگیره و براش حساب کنه که چه عمری ازش رفته و با اون عمر چه کار می‌تونسته بکنه.
منصرف شدم.
اگر این عمرهای تلف شده رو در تعداد کاربران ایرانی ضرب کنیم، این حماقت‌ها در مجموع چند صد سال کشور رو عقب نگه داشته؟ چه فرصت‌هایی رو از ما گرفته؟
حسرت‌ها و واقعیت تلخ
اگر بضاعت کشور اجازه نمی‌داد، شکایتی هم نداشتم اما وقتی می‌بینی عامدانه چنین می‌شه چه می‌شه گفت؟ باز هم می‌گم این موضوع دسترسی به اینترنت یکی از چیزهایی است که می‌شه مقایسه کرد اما واقعاً نتیجه‌اش وحشتناکه. ما به تکنولوژی امیدواریم اما این باعث نمی‌شه حسرتی برای عمر و فرصت‌های از دست رفته نداشته باشیم.
زمان، ارزشمندترین دارایی ماست و صرفنظر از اینکه فردای روزگار ما چه خواهد بود، آن زمانی که به خاطر حماقت‌های فیلترنت غارت شده، قابل جایگزینی نیست.