نه، عادی نیست

وقتی آبان ۹۸ اینترنت قطع شد نزدیک ۲ سال می‌شد که پخش زنده هفتگی در یوتوب داشتیم برای موضوعات نرم‌افزاری. هر هفته با یک یا چند نفر از دوستان داخل یا خارج کشور درباره توسعه نرم‌افزار صحبت می‌کردم که خب مخاطبین خودش رو داشت. سه‌شنبه ۲۸ آبان ۹۸ هم قرار بود یک پخش زنده دیگه داشته باشیم و حتی اطلاع‌رسانی هم کرده بودم ولی اینترنت قطع شد.

وقتی اینترنت دوباره در آذر ۹۸ وصل شد، ما آدم‌های قبل نبودیم. از قطعی اینترنت بارها نوشتم ولی در همان روزهای اول بعد وصل شدن مجدد اینترنت نوشتم که برگشتن به روتین‌ها باعث فراموشی می‌شه و همچنین باعث می‌شه آیندگان تصور کنند که همه چیز عادی بوده ولی نبوده و نیست.

ولی خب می‌دونید؟ زندگی راه خودش رو پیدا و رو به تلخی‌های روزگار تحمیل می‌کنه. در این مدت چندین بار پیشنهاد شد که اون پخش زنده‌ها رو از سر بگیرم و هر بار گفتم نه. دروغ چرا؟ چند باری جدی بهش فکر کردم. یک بار با خودم گفتم درسته من می‌خوام عادی نبودن شرایط رو بگم ولی دیگران که می‌تونند کار رو ادامه بدن. اما باز لحظه آخر گفتم نه.

این روزها هم مشابه اون روزهاست. قبلاً درباره رفتن از توییتر و وضعیت سایر فعالیت‌های آنلاینم گفتم. .

پایان توییتر و وضعیت سایر فعالیت‌ها

چند هفته پیش گفتم از توییتر خداحافظی می‌کنم. در این نوشته از وضعیت فعالیت‌های مختلف داوطلبانه‌ام گفتم.

وبلاگِ حامدحامد

اما به نظرم لازم بود تاکید کنم این نوشته‌های وبلاگی که تنها چیزی هست که در توییترم پست می‌شه بی توجهی به آنچه در جریانه نیست.

 دفترچه خاطرات عزیزم
 تو سفیدی ولی ما داریم این روزگار عجیب رو زندگی می‌کنیم. ما فراموش نمی‌کنیم. 

دفترچه خاطرات عزیزم

از این روزگار عجیب چه می‌شه گفت؟

وبلاگِ حامدحامد

همون‌طور که در توییت‌های حذف شده گفتم به نظرم کسانی که در یوتوب و اینستاگرام و سایر شبکه‌های اجتماعی فعال بودند اگر امکانش رو دارن باید از از پلتفرم خودشون به نفع مردم استفاده کنند. ما جز هم کسی رو نداریم و باید کنار هم باشیم.